Autonomie en verbondenheid

Dag 47  25km

Vandaag weer een erg mooie wandeling door een schitterende omgeving. Heel erg afwisselend. Veel mooie natuur met onder andere bloeiende heide en uitgestrekte naaldbossen. Afgewisseld met gezellige bergdorpjes. Zo te zien leven ze in deze dorpjes vooral van de Camino. Afgezien van een paar boerderijen zijn het voornamelijk herbergen,barretjes,restaurants en proviand winkels. Ook overnachten bij particulieren kun je hier prima. Nu zit ik in Foncebadon, een heel klein bergdorpje met traditionele woningen. Het uitzicht is hier schitterend. De Albergue is een deel van de kerk. De kerk is erg in verval, maar de Albergue is nog prima. Er is plek voor ongeveer 20 pelgrims. Ook is er een klein keukentje om je maaltijd te bereiden.Een kruidenierswinkel of supermarkt is er echter niet in het dorp. De meeste pelgrims gaan daarom naar de pizzeria of bestellen in een restaurant een pelgrimsmenu.

Er zijn veel verschillende pelgrims. Je kunt ze in verschillende types indelen. Ik wil hier de indeling maken op grond van autonomie en verbondenheid. Je haalt beide types er zo uit. De autonome types,die erg op zichzelf zijn. Ze lopen alleen. Lijken ook minder vaak te stoppen om te pauzeren dan anderen. Ze zijn bezig met hun privé Camino en ze zijn ook erg gesteld op hun eigen vrijheid en onafhankelijkheid. Ze kunnen goed voor zichzelf zorgen. Als zich een moeilijkheid voordoet lossen ze dat meestal zelf, zonder hulp van anderen op.Het andere type is de persoon die vooral op zoek is naar verbondenheid. Die pelgrims zie je al snel contact maken met anderen. Je komt ze vaak tegen op de terrasjes en in de restaurants. Ze lopen het liefst samen met anderen. Als iemand tegen een moeilijkheid aanloopt zullen ze snel hun hulp aanbieden. Ze kunnen goed voor de ander zorgen,maar daarentegen minder goed voor zichzelf. Ze twijfelen of ze wel de goede keuzes gemaakt hebben,zoals wat betreft het overnachtings adres. Vaak vragen ze daarin steun van anderen. Ik behoor meer tot het autonome type. Ik ga graag mijn eigen gang. Het liefst dop ik mijn eigen boontjes en los ik mijn eigen problemen op. Hulp vraag ik alleen in het uiterste geval als ik er zelf helemaal niet meer uitkom. Gonnie is meer van de verbinding. Zij denkt vaak aan anderen en weet ook vaak feilloos wat de ander nodig heeft. Voor haarzelf zorgen gaat haar veel minder goed af. Met deze eigenschappen vullen wij elkaar goed aan. Gonnie met haar verbondenheid en ik met mijn autonomie. Er dient balans te zijn tussen autonomie en verbondenheid. Zowel in de relatie als binnen de persoon zelf. Nu is een goede balans bijna nooit fifty fifty, Dat ligt bij ieder persoon weer anders. De één is meer autonoom, de ander is meer van de verbondenheid. Ik ben vooral autonoom, maar heb tijdens de Camino geleerd dat als ik meer op zoek ga naar de verbondenheid dit mijn leven kan verrijken. Dat lijkt me een mooie taak voor als ik straks weer terug in Nederland ben. Met deze opdracht aan mezelf wil ik afsluiten.

a mañana.