Een ( herfstachtige) zondag

Dag 8  22 km

Het is zondag. De wekker ging vanmorgen niet af. Ik was even vergeten dat mijn wekker zes dagen per week afgaat,maar de zondag niet.Gelukkig werd ik om zeven uur wakker,dus niets aan de hand.Het is vandaag met recht zondag. Het was stil in het hotel,niemand te zien.Op naar de boulanger voor een verse baguette. Die was erg vers,nog lekker warm,daar kom ik de dag wel mee door. Onderweg viel er niet zoveel te beleven,zoals dat we vaker op zondag het geval is. Weinig mensen ook onderweg.Geen bonjour of bonne route. Ik begon bijna tegen mezelf te praten. Af en toe een kerkje. Maar ook daar was niemand te zien. Het was vooral wijds stil en rustig. Ik kwam plekken tegen waar je prima zou kunnen wonen.Maar de mensen trekken er juist weg. Zonde eigenlijk. Wat heb je meer nodig dan een huis in te wonen op een mooie plek met rust en ruimte om je heen. Maar de mens wil meer en trekt naar de stad voor voorziening als allelei winkels,café s,theater enz. Nog meer welvaart.Maar is welzijn niet beter,zonder stress? Misschien dat het nog een keer veranderd. Steeds meer beroepen maken het mogelijk om op diverse plekken te werken. Je hoeft dan niet meer in de file te staan. Je kunt je werk thuis doen. Thuis op een mooie plek,in alle rust. Terug naar mijn verhaal. Het is een zondag zonder zo'n. Het is fris en er waait een stevige wind. Ik heb mijn pet opgezet.Niet tegen de zon,maar om mijn schedel tegen de kou te beschermen. De wind maakt het vooral heuvelop  zwaar lopen. Ik heb wind tegen. Dat valt niet mee.Het is niet zo dat wanneer je wind tegen hebt dit twee keer zo zwaar is,dan wanneer je de wind in de rug hebt. Het kwadraatteert namelijk.Dat is ook wel te merken. Het blijft tijdens de hele tocht bewolkt en af en toe regent het een beetje.Echt herfstweer. Nu heeft het geen zin om je daar druk om te maken. Je kunt er toch niets aan veranderen. Het is verspilling van energie ergens energie in te steken waar je niets aan kunt veranderen. Ik was blij dat ik uiteindelijk in de Gîte aankwam. Om mij kloppen kreeg ik geen gehoor. Dan maar proberen of de deur open was. En ja hoor,ik kon naar binnen. Een in mijn ogen een echt Frans woonhuis. Nouja  woonhuis,het was veel meer dan dat. Ik trof er ook nog iets aan wat op een bar leek en een grote keuken. Wat ik er typisch Frans aan vind is de enorme chaos. Alles staat door elkaar,niets is geordend. In dit geval kon je ook zien dat er nog gewerkt werd.Overal lag gereedschap en ook lag er veel bouwmateriaal. Ik plofte in een fauteuil neer en ging de eigenaresse maar eens bellen. Ik ben aan het werk en kom er gelijk aan,zei ze.Even later kwam Madame er inderdaad aan.Hijgend en gehaast in rap Frans wilde ze me van alles uitleggen. Ik begreep eruit dat de Gîte aan de achterkant van de woning was. Dus wij op pad. We moesten een stoffige trap op en mevrouw vroeg mij om in de badkamer mijn wandelschoenen uit te trekken. Ik zei dat ik het begrepen hand,want met al dat stof zou het een zootje worden. Nee zei ze, ze bedoelde dat ze net gedweild had. Oké geen probleem. De Gîte ziet er prima uit. Ik kan kiezen uit twee slaapkamers. Een keuken met gasstel,magnetron en andere benodigdheden staat tot mijn beschikking. Hier kan ik het wel uithouden.

a demain