Een stuk met z'n tweeën gelopen

Dag 17  20 km

Vanochtend samen met Anne de Belgische uit een klein dorpje in de Ardennen vertrokken. Anne loopt vandaag ongeveer 17 km en ik 20. Met zijn beiden lopen heeft zo zijn voordelen. Terwijl je met elkaar aan het kletsen bent schieten de meters onder je voeten vandaan. Voor je het doorhebt ben je weer 5km verder. Een ander voordeel is dat er nu twee zijn die de juiste route in de gaten kunnen houden. Maar zoals zo vaak heb dit voordeel ook een nadeel. Want Terwijl je aan het kletsen bent vergeet je weleens op de routemarkeringen te letten. Dat is ons ook overkomen. Met behulp van Miam Miam Dodo, het Franse boekje dat de route beschrijft, zaten we zo weer op " het rechte pad". Al snel kwam Anne bij de afslag naar haar B&B, Terwijl ik nog ongeveer 5km verder moest. Bij de Refuge aangekomen was het nog te vroeg om naar binnen te kunnen. Het zou zeker nog 3 kwartier duren voordat de Refuge open zou zijn. Na even wat gezeten te hebben besloot ik eerst maar eens wat boodschappen te doen. Ik moest nog iets voor het avondeten kopen, wat ik in de Refuge kon klaarmaken. Ook brood voor morgenochtend had ik nog nodig.  Op een paar honderd meter afstand was er een Intermarche dus dat kwam goed uit.Toen ik goed en wel naar de supermarkt onderweg was kwam er mij een auto achterop die toeterde. Het bleek de beheerster van de Refuge te zijn. Ze zei de Refuge gelijk open te zullen doen. Nou daar wilde ik wel rechtsomkeert voor maken. Nadat mevrouw mij wegwijs had gemaakt,de stempel op mijn credential was gezet en ik had betaald, verdween mevrouw gelijk ook weer. Dus heb ik het rijk hier alleen, want er zijn ook geen andere pelgrims.

Dan wil ik het nog even hebben over de Franse honden. Vooral op het platteland tref je bij ieder huis of boerderij wel een hond aan. Die beesten kunnen vreselijk te keer gaat vaak hoor je ze op kilometers afstand te keer. Je heb ze dan nog niet eens gezien. Jou hebben ze echter al lang in de gaten. Woest brullend stormen ze op je af. Gelukkig zitten ze meestel achter een groot hek. Kleine koffertjes schijnen er niet te zijn in Frankrijk. De kleinste hond brult namelijk als een leeuw. Wanneer die honden loslopen wordt het wel even angstig. Toen ik op een keer over een erf moest lopen kwam er zo'n groot beest woest blaffend op mij af. Ik hoopte dat hij mijn zweet niet aanzag voor angstzweet, want dan was ik de pineut. Hij kwam steeds dichter op mij af. Door met een boog om hem heen te lopen,hoopte ik mijn weg te kunnen vervolgen.Op het moment dat hij zo ongeveer mij de weg versperd kwam zijn baasje er aan en riep hem tot de orde.Gelukig ben ik er zonder kleerscheuren vanafgekomen.

Dit was het weer voor vandaag  a demain