Overnachten in een kerk

Dag 22  25km

Gisteravond lag Teo in de clinch met de wasmachine. Hij wilde nog even wat kleren wassen,maar kreeg het apparaat niet aan de praat. Het was een goedkoop Frans merk. Je kunt dan niet verwachten dat het ding ook Nederlands verstaat. Mopperend en tierend drukte Teo alle beschikbare knoppen in,zonder dat de machine ook maar een krimp gaf. Teo, die jaar als installatie adviseur werkzaam was kon het niet verkroppen dat het hem niet lukte de wasmachine in beweging te krijgen. Voor hij de machine helemaal ging slopen belde ik de eigenaresse van de Gîte. Zij stond onmiddellijk op de stoep. Blijkbaar dacht ze dat de wasmachine honger had. Na eerst wat aan het waspoederbakje geschud te hebben gooide ze een blok zeep in de machine. Vervolgens drukte ze op de knoppen die Teo ook al ingedrukt had. Daarna hield ze de startknop ongeveer 5 seconden langer vast dan Teo gedaan had. En voile, de wasmachine draaide. Amper een half uur later kwam er weer een enorm gemopper uit de richting van de wasmachine. De machine bleek niet te centrifugeren. Teo had er maar een paar kledingstukken ingestopt. De machine was geschikt voor 7 kg was. Door het geringe gewicht werd de centrifuge niet geactiveerd. Dan stop je er toch een paar handdoeken bijin opperde ik. Dat kan niet reageerde Teo. Ik krijg de machine namelijk niet open. Gewoon kalm blijven dan. Je hoorde de wasmachine werken,als een startende auto met een lege accu. Doet ie het? Ja, uiteindelijk pakte de centrifuge van de wasmachine. Wat een genot.😝

Vandaag is het zondag. En wat doe je als gelovig Christen, of moet ik zeggen als ongelofelijk Christen? Je gaat naar de kerk. Dus op naar de Chapelle de Violatte. In een kasteel heb ik al geslapen. Een kerk is een nieuwe uitdaging. Nu heb ik geen preek voor mijn parochianen voor kunnen bereiden. Het gebed ben ik inmiddels vergeten. Blijft over Maria te groeten. Jezus sprak tot de schare,wat zullen we drinken jonge of klare? En de heer weende bitter. Dit is niet mijn tekst,maar die van Herman Finkers. Bijna een halve eeuw geleden,in de vorige eeuw had ik Herman Finkers weleens ontmoet. Hij studeerde aan dezelfde Academie als ik, de Sociale Academie Twente in Hengelo. Later leerde ik Herman wat beter kennen. We gingen samen op kamp van de SPD ter begeleiding van een groep, wat in die tijd geestelijk gehandicapten genoemd werden. Je had drie niveaus van handicap. Debiel,imbeciel en Idioot. Daarnaast had je ook nog de mensen met het syndroom van Down,ook wel Mongooltjes genoemd.  's Avonds als de pupillen in bed lagen,zaten wij als begeleiding nog even bij elkaar. Er waren ook een paar vrienden van Herman bij. Die riepen op een gegeven moment. Herman speel eens wat voor ons. Nu wist ik dat Herman aardig piano kon spelen. Ik zag echter nergens een piano. Nieuwsgierig geworden,begon ik Herman ook aan te moedigen. Ook ik riep Herman speel eens wat voor ons. Nu was Herman in die tijd een tiener,die zo nog verlegener was dan ik. Maar na de nodige alcoholische versnaperingen ging Herman los. Hij pakte een vergiet en een pollepel en vertolkte met verve het verhaal van Sint Joris en de draak. Waarbij hij telkens razendsnel van rol tussen Sint Joris en die van de draak wisselde.Schitterend. Overigens is de film van Herman Finkers,de beentjes van Sint Hildegard,voor wie hem nog niet gezien heeft, ook een aanrader.Het thema,zeer toepasselijk,de schoonvader van de hoofdrolspeler,die op pelgrimstocht gaat,naar de overblijfselen van Sint Hildegard. De kleinzoon van de hoofdrolspeler heet trouwens Drikus.Wordt ik toch nog beroemd. 

Morgen meer in dit theater.