Een barre tocht over een killing berg

Dag 30  25km

 Vanmorgen voor 6.00 uur stond Ralf uit Duitsland,die onder mij sliep al gepakt en gezakt voor zijn bed. Mijn wekker stond om 7.00 uur. Om 6.30 uur was de hele slaapzaal al bijna leeg. Dus besloot ik ook op te staan. Er bleek bij het ontbijt alleen nog maar witbrood en een potje jam over te zijn, dus dat was behelpen. Om 7.00 stond ik ook op straat. Het beloofde een pittige dag met fikse klimmen te worden. Dat is niets teveel gezegd. Net buiten Sint Jean Pied de Port begon het gelijk te stijgen. Dat ging voorlopig nog wel even door. Ik zag dan ook heel wat verhitte hoofden. Net voor de top van de eerste berg zag ik Ralf zitten. Hij was al aan een rustpauze toe. Hierna ging het waaien,het ging harder waaien en nog harder. De wind werd stormachtig soms zelfs vlagen storm. Probeer maar eens tegen de storm in te lopen. Ondoenlijk. Wij moesten nog 7km tegen de storm in omhoog. De mouwen van mijn regenjack fladderenden om mijn armen. Ik moest oppassen niet van de berg geblazen te worden.Toen ik naast mij keek schrok ik. Een gapende afgrond van honderden meters. Daar wil je niet in terecht komen. Ik zwalkte van links naar rechts over de weg. Soms centimeter voor centimeter vooruitknokkend. De Koreaantjes stonden op een rij,dwars op de wind in een greppel. Dan heeft mijn ruim 90kg toch nog een voordeel.Met veel moeite wisten we de volgende bergtop te bereiken. Daarna zouden we het ergste gehad hebben. Dat was ook zo,want de wind werd hier door de berg gebroken. We liepen ook wat beschutter. Onderweg kwamen we nog een gedenkplaats van een Nederlandse man tegen. Hij had de berg niet overleefd. Later hoorde ik dat ook twee dagen geleden iemand op de berg was overleden.Naar beneden werd overigens op een gegeven moment ook geen pretje meer. De weg lag bezaaid met keien en obstakels. Sommige keien gleden onder je voeten vandaan. Anderen waren erg scherp. Je moest dus erg goed oppassen waar je je voeten neerzette. Even snel naar beneden was er dan ook niet bij. Het schoot niet op. Hierna werd de ondergrond door een dikke laag bladeren gevormd. Ik had er niet op gerekend dat er ijs onder de bladeren zat. Dus gleed ik plotseling uit. Gelukkig zonder gevolgen en kon ik mijn tocht vervolgen. De laatste kilometers moesten we toch nog weer omhoog. Daarmee was de het nog niet over want Jacobus dacht waarschijnlijk dat het geen vakantiereisje mocht worden.in de afdaling door het bos over hellende paden met rotsblokken en boomwortels werd het laatste beetje energie uit ons geperst. Toen we dit ook achter ons gelaten hadden was het nog even tot onze overnachtingsplaats in het klooster. Omdat ik niet in mijn reserves hoefde te gaan, kan ik zeggen moe maar voldaan deze wandeling afgesloten te hebben.

Morgen hopelijk een wat rustiger dag.

a demain.