Op weg naar Saint Jean Pied de Port

Dag 20  30 km

Vandaag een pittige wandeling van ruim 30km. Door de Pyreneeën met prachtige vergezichten. Het landschap is hier volkomen in harmonie. Achteraan de hoge bergen,die met sneeuw bedekt zijn. Daarvoor de minder hoge bergen,die groen zijn. Daar weer voor de bomen.daarvoor liggen de weilanden. Overal groepjes huizen met rode daken. Alsof het kabouterhuisjes zijn. Overal om je heen,waar je ook kijkt zie je bergen. Ik loop nog in het dal. Nadat na een paar kilometer klimmen de top bereikt heb is het uitzicht fenomenaal. Plotseling zie ik een kunstwerk,de weerspiegeling van de hemel, een erg toepasselijke titel. Zelden zo'n mooie omgeving gezien. Het is de klim helemaal waard. Op de lager gelegen plekken is het landschap heel anders. De hoge bergen zijn dan niet meer te zien. Het blijft echte boeiend. En de stilte is oorverdovend. Ik ben de enige mens in de verre omgeving.                                     Tijdens mijn wandeling kreeg ik nog twee keer met honden te maken. De eerste keer was dat met twee keffertjes die echt keften. Eén van de beestjes had het echter op mijn veters voorzien. Ze trok de veters van mijn schoen open en elke keer als ik door probeerde te lopen viel het beestje mijn voeten en vooral veters aan. De tieners die erbij waren kregen het beest niet tot bedaren. Pas toen de vader erbij werd geroepen,luisterde het hondje en kon ik verder lopen. De tweede keer was een heel andere ervaring. Dat was toen mijn telefoon opgeladen moest worden. Ik liep naar de eerste de beste boerderij en trof er een hond op het erf. Deze blafte niet en bleef verder ook erg rustig. Ik riep om de bewoner op mijn aanwezigheid te attenderen. Geen reactie. Ik liep door de poort,met de hond rustig achter me aan. Ik klopte op het raam. Geen reactie. Dan maar kijken of de deur opengaat. Inderdaad.  Dus ik naar binnen.  Nogmaals roepen. Geen reactie. Nogmaals harder roepen. Ik hoorde stemmen. Ik ging verder de woning in en opnieuw roepen. Toen hoorde ik het boven stommelen. Ik dacht ik wacht wel even. Even later kwam de oude boer naar beneden. Hij kwam net uit bed. Ik verontschuldigde mij en vroeg of hij wat stroom voor mijn mobiel had.Zonder kon ik mijn weg niet vervolgen.Hij zei loop maar even mee. Hij liep om het huis Ik volgde met mijn zware rugzak. Toen toonde hij mij de weg die ik moest volgen. Ik zei hem dat mijn telefoon opgeladen moest worden. Hij weer om het huis heen, maar nu de andere kant op. Ik er weer achteraan. Hij ging naar de werkplaats en trok een apparaat uit het stopcontact. Daar kon ik mijn telefoon inpluggen. Vervolgens kon ik weer op pad. Inmiddels zit ik in Saint Jean Pied de Port. Hier begint voor velen de Camino. Het lijkt wel een circus. Daar zal ik het later nog eens over hebben. Het zijn in deze Refuge wel andere omstandigheden dan ik gewend ben. Zo'n twintig stapelbedden op zaal. Allemaal gevuld. In de kelder staan er nog meer. Diverse nationaliteiten. Ik heb al Italiaans, Duits en Braziliaans gehoord. Ook zag ik wat Japans achtig jongedames. Veel jongere overigens.Toen ik aan het eind van de middag arriveerde lagen er al enkelen op bed te rusten. Dat ga ik zo dadelijk ook doen. Dus

a demain

.