Een dag met hindernissen

Dag 13 Givet Olloy sur Viroin 23 km

Vannacht had ik een paar keer een pijnscheut in mijn gekwetste teen. Ik vroeg mij af hoe dat morgen verder moet. Het heeft geen zin daar nu al aan te denken. Eerst maar eens goed slapen. Na het ontbijt mijn spulletjes bij elkaar gepakt en het grote toegangshek achter mij gesloten. Even bij de drogist langs voor extra blarenpleisters. De drogist was nog gesloten. Dan maar weer verder. Al snel gaf mijn navigatie Maps. Me me de keuze uit drie onverharde wegen. De rechter voerde naar een boerderij, bij de middelste stond verboden toegang en de linker was een heel smal paadje. Die moest ik blijkbaar hebben, want Maps.me gaf aan dat ik goed zat. Het paadje werd door bramenbosje steeds ondoordringbaarder. Hoe wrlng je je door een bramenstruik? Door op de takken te gaan staan. Gaandeweg werd het pad steeds drassige. Op een gegeven moment stond ik voor een moeras, waar ik niet omheen kon. Dan maar weer terug. Naar de weg. Na 500 m. Werd ik weer naar rechts gedirigeerd. Ik wilde nog eens in zo'n drassig gebied uitkomen. Daarom vroeg ik iemand of die weg te doen is. Hij adviseerde mij door te lopen en de Ravel te nemen. De Ravel is een voormalige spoorlijn die geasfalteerd is. Ik heb al heel wat kilometers op de Ravel gelopen. Een prima fiets en wandelweg. Dit keer ging het ook prima. Met mijn pijnlijke voeten ging het redelijk. Wel vermoeiend om telkens de goede pas te zetten, zodat de pijn het geringste was. Het lopen over het drassige pad voelde als massage voor mijn voeten. Was het toch nog ergens goed voor. Het was een vermoeiende dag met veel klimmen en dalen. Ik heb veel rustpauzes genomen. De laatste 3 km werd mij geadviseerd om niet over de weg te lopen, maar een bospad te nemen. Ik vroeg hem of dat pad met mijn rugzak goed te doen was. Prima zei hij, het is een vlak pad. Oké dan neem ik dat pad. Vlak maar wel erg smal. Moeilijk om je stappen goed te zetten. Na een km werd het pad versperd door een omgewaaide boom. Ik kon geen kant op, alleen nog terug, terwijl ik erg moe was. Gelukkig waren er werkers in het bos bezig. Die konden de boom in stukken zagen. Na ongeveer een kwartier kon ik mijn weg vervolgen. Daarna volgde nog een fikse afdaling over een rotspaadje met scherpe stenen. Ik moest om de tien of twintig meter stoppen om niet te struikelen. Ook dat is gelukt. Ongeveer 1km voor het eindpunt van de ging het kaarsje van mij uit. Gelukkig stond er een bankje. Na uitgepuft te zijn kon ik verder naar mijn slaapadres. Daar werd me een heerlijk koud pilsje aangeboden door Henk die er ook overnacht. Ron uit Antwerpen, die ik in Leffe heb ontmoet zit er ook. We kunnen nu aan de warme maaltijd die onze gastvrouw Caroline voor ons heeft klaargemaakt. Dit was het dan iedereen een goed weekend Drikus