Het gaat de goede kant op

Dag 14 Olloy sur Viroin Rocroi 23 km

Het was even wennen vanmorgen om half 7 opstaan. Dat vanwege de zomertijd. Langzaam bij komen en met een goed ontbijt lukt het wel. Gisteravond was ook weer een bijzondere ervaring. Zo loop je dagen alleen en dan zit je opeens met nog twee mannen en een vrouw aan de warme maaltijd. Ron, de Belg die ik in Leffe had ontmoet bleek er ook te overnachten. Dan was er nog Henk uit Nederland. Ik deelde de kamer met Henk. Dat ging prima, goed geslapen in een fris opgemaakt bed. Caroline is ook een prima gastvrouw. Ze had twee heerlijke ovenschotels klaargemaakt, waaronder een met spinazie en zalm. Ik kon ook Mijn kleren in de was doen. Ik vind het telkens weer verbazingwekkend, hoeveel vertrouwen de gastheren en gastvrouwen in hun gasten hebben. Ze zijn bereid heel veel voor je te doen, zonder er maar ook één tegenprestatie voor te vragen. Hulde.   Ik had nogal tegen de etappe van vandaag opgezien. Opde eerste plaats vroeg ik me af hoeveel last ik van mijn blaren zou hebben. Ik had ook verhalen gehoord van een moeilijk route, met veel water, waar je overheen en  doorheen moest. Achteraf viel het gelukkig erg mee. Mijn blaren hielden zich goed. Ik had geen pijn. Wel waren mij voeten erg gevoelig. Ik moest goed opletten waar ik ze neerzette. Bij een verkeerde beweging, of als ik op een tak of een steen ging staan kon het opeens veel pijn doen. Er was inderdaad telkens veel water op de route. Om geen natte voeten te krijgen moest je vaak omlopen over een minder nat gedeelte. Ook heb meerdere keren een snelstromende beek moeten oversteken. Dan was het zaak je voeten op de juiste steen te zetten, zodat ze niet nat werden. Een keer heb ik zelf een platte steen(zwaar!) in een beek gegooid zodat ik mijn voet erop kon zetten. Ook waren er nog veel sporen van de storm van enkele weken geleden. Er was ongeveer een heel bos omgewaaid. De takken vielen precies in de geul die het wandelpad vormde. Daar was dus geen doorkomen aan. Met veel moeite kon ik uit de geul klauteren. Om mijn weg te vervolgen langs omgewaaide bomen en afgebroken takken. Erg vermoeiend allemaal. En het was te doen. Ik was minder moe dan gisteren toen ik bij het slaapadres aankwam. Zo dit was hem weer Groetjes allemaal en tot morgen Drikus