Wat was er eerder de kip of het ei?

Dag 19  26km

Vandaan was het een fijne wandeldag. Bij mijn vertrek zag ik dat het vannacht weer geregend had. Zonder dat ik daar iets van gemerkt had. Beter de regen in de nacht dan overdag. Het bleef tot laat in de middag mistig en heiig. Af en toe brak de zon even door. De temperatuur kwam nauwelijks boven de 10 graden uit. Er woei een licht briesje.Kortom ideale wandeling omstandigheden. Ik heb al eens gemeld dat ik snel zweet. Een wat lagere temperatuur voorkomt dat. En van lopen word je zo wie zo warm. Omdat de heuvels hier minder venijnig zijn dan ik eerder ben tegengekomen gekomen schoot het ook nog eens goed op. Bij mijn aankomst op het overnachtingsadres stond de zoon des huizes mij al op te wachten. Zonder een woord te zeggen,wees hij mij waar ik moest zijn. Toen ik hem bedankte, lachte hij breeduit en kon ik de gaten in zijn gebit bewonderen. Ik liep de aangewezen ruimte in. Ik dat dit moet een vergissing zijn. Het had niets met een overnachtingsplaats te maken. Het leek veel meer op de hobby's huur van " help,mijn man is klusser" Een enorme chaos dus. Toen ik mij wat georiënteerd had,zag ik dat deze ruimte leidde naar de toegang tot de boerenwoning. Ik liep dan ook die richting uit. Tegelijkertijd tijd kwam moeders uit de woning. Na eerst wat onhandig met elkaar gepraat te hebben, begrepen we elkaar uiteindelijk. Dat was voor moeders,die Nicole heet aanleiding om mij een boks te geven. Dat begreep ik gelijk. LOL. Nicole is één en al zorgzaamheid. " Drink wat. Wil je koud of warm". Liever iets koud, zei ik. " Ik heb ook bier " zei Nicole, super zei ik. Ik moest er wel een plakje cake bijnemen, want ik was een grote man. Voor mijn gezondheid had Nicole nog twee mandarijntjes neergelegd. Toen konden we mijn slaapkamer bekijken. Een verwarmde kamer met een tweepersoonsbed erin. Prima, zei ik. Nee zei Nicole. " kom mee." En ze troonde me mee naar de volgende kamer. Ik moest namelijk de beste kamer kiezen. Ik zei dat de eerste kamer goed was. Oké, " dan zet ik daar de verwarming aan", zei Nicole. " Heb je nog was ", vroeg ze. Ik had inderdaad nog wel een paar kledingstukken, die wat opgefrist konden worden. Breng ze maar, dan komt het helemaal goed. Ondertussen drentelde haar zoon Chrisstoffel tussen de kamer en de keuken heen en weer. Ik had al opgemerkt dat Christoffel een verstandelijke beperking heeft. Als ik contact met hem probeerde te maken, boog hij diep zijn hoofd. Als ik hem een complimentje maakte wist hij niet hoe gauw hij de kamer moest verlaten,  en daarbij de deur extra goed te sluiten. De situatie van oudere ouders, met een thuiswonend kind met een verstandelijke beperking doet mij denken aan de tijd dat ik stage liep bij Sociaal Pedagogische Dienst,  voorloper van MEE ( die ook al niet meer bestaat) Toen had je - vooral in de dorpen- van Twente af en toe nog wel eens een gezin met een kind met een verstandelijke beperking, dat de hele dag thuis zat. Nu zijn er allerlei voorzieningen voor deze kinderen.Ik had het pas nog over koetjes en kalfjes. Nu wil ik wat dieper gaan. Toepasselijk bij dit boerengezin. "Wat was er eerder de kip of het ei? In dit geval: Wat was er eerder de zorgzame Nicole die vervolgens een kind met een verstandelijke beperking kreeg? Of werd Nicole zo zorgzaam,omdat ze een kind met een verstandelijke handicap heeft? Het antwoord doet er niet toe. Nicole is gewoon een geweldig lieve, toegewijde en humoristische vrouw. Ik ben benieuwd naar haar man Michel, die vandaag op wilde zwijnen jacht is. Ondertussen heb ik ook kennis gemaakt met een andere Nederlandse pelgrim, die hier ook verblijft. Morgen gaan we samen op pad.

Morgen weer nieuwe belevenissen,tot morgen.

,