Meet the Americans

Dag 44  30km

Vanochtend vetrokken met fris weer en een stralende zon. Dat is fijn en een poos geleden dat het weer zo aangenaam was. 's middags kon zelfs mijn jas uit. De tocht voerde over een mooi gedeelte van de Meseta. Ik was bijtijds vertrokken. De Amerikanen die ook in het hotel overnachten zaten nog gezellig te kletsen aan de ontbijttafel. Marcus uit Indianapolis was mijn kamergenoot. Hij zei dat hij weleens kon snurken. Nou inderdaad hij kon er echt wat van. Hij ronkte zo hard dat ze het twee kamers verderop nog konden horen. Marcus ging vaak hiken into the wild. Nu wilde hij een meer spirituele tocht lopen. Zo kwam hij bij de Camino uit. Omdat hij gewend was 2 weken te lopen, zou hij niet de hele Camino kunnen lopen. Zijn vrouw moedigde hem echter aan om wel de hele Camino van Saint Jean Pied de Port tot aan Santiago de Compostella te lopen. Dat doet hij nu. Later liep ik een stuk met Christiaan uit Californië op. Ik schat Christaan zo'n 35. Hij heeft zijn werk opgezegd om de Camino te kunnen lopen. Hij zegt het vooral mooi te vinden tijdens de Camino in het hier en nu te zijn. Hij is eigenlijk alleen maar met het wandelen bezig. Waar hij zich eerder wel eens zorgen maakte over wat er in Amerika speelde,kan hij dat nu loslaten.Ik vind ook één van de waardevolle ervaringen van de Camino dat je in het hier en nu leeft. Thuis is er vaak de haast en de stress, die je soms dwingt dingen op de automatische piloot te doen. Soms ben je zo druk dat je aan het multitasken bent. Dan kun je dingen niet optimaal doen. Dat staat ver af van het hier en nu. Eigenlijk bestaat er geen andere plek waar je kunt zijn dan hier. Ga je ergens anders naar toe dan is daar weer het hier. Met nu is het al net zo gesteld. Er is alleen maar heden, nu. Gisteren is voorbij dus bestaat niet,behalve in je herinnering. Morgen komt nooit,het is altijd vandaag. Denk maar aan de barkeeper die zei morgen gratis bier. De volgende dag  kreeg je nog geen gratis bier, want het zou weer morgen zijn. Je bewust te zijn van het hier en nu kan je helpen,meer stil te staan bij waarmee je bezig bent. Daarna kun je beter kiezen van wat werkelijk belangrijk voor je is. Christian was nog niet de laatste Amerikaan die ik vandaag trof. Er was ook nog iemand uit Kentucky. Die had het er maar moeilijk mee.Puffend en steunend zei hij dat deze etappe eigenlijk te lang voor hem was. Even later kwamen ook de twee andere Amerikanen en nog een Canadees meisje aanlopen. Toen dit groepje na even wat gerust te hebben weer vertrok, besloot de man uit Kentucky zich toch maar bij het groepje aan te sluiten. Even later ging ook ik weer op pad. De Albergue die ik had uitgezocht bleek te zijn veranderd in een hotel. In het dorp was verder ook geen Albergue meer. De kosten van het hotel vielen mee, dus besloot ik daar te overnachten. Dat wordt de tweede achtereenvolgende nacht in een goed bed,in plaats van in mijn slaapzak. Nu met de luxe van een kamer voor mij alleen. Dat zal vast goed slapen.

a mañana