De natste en koudste dag tot nu toe

Dag 42  29km

Toen ik Vanochtend opstond was de eigenaar van de Albergue nog niet op. Ik kon mijn eigen gang gaan. Spullen voor het ontbijt pakken en mijn ontbijt klaar maken. De stempel op mijn Credential mocht ik ook zelf zetten. De vergoeding voor de overnachting en het eten kon ik in een potje doen. Mooi zo'n vertrouwen in elkaar. Toen ik naar buiten stapte trof ik een grijze,hier en daar zwarte wolkenlucht. Er stond ook een redelijke bries. Dat beloofde niet veel goeds voor vandaag. De temperatuur was 3 graden en de gevoelstemperatuur-1. Gelukkig was het droog,zodat ik de gelegenheid kreeg me wat warm te lopen. Na een paar uur lopen storten de hele zondvloed zich over mij uit. Voortdurend regen en een aanwakkerende wind.Dat veranderde de hele dag niet meer.Inmiddels was de wind weer tot stormachtig toegenomen. Ik werd ook steeds natter. De striemende regen zorgde ervoor dat niet alleen mijn bovenkleding, maar ook mijn ondergoed zijknat werd. Ik voelde hoe het water uit mijn onderbroek via mijn benen naar beneden sijpelde. Mijn schoenen hielden het ook niet meer droog. Ik voelde mijn voeten soppen in mijn schoenen. De striemende wind zorgde er ook voor dat door de regen en wind de spullen in mijn rugzak nat werden. Hoe moest ik mijn kleren weer droog krijgen  onder deze omstandigheden vroeg ik mij af. Op de kale hoogvlakte was ik ook een dankbare prooi voor regen en wind. Ik was inmiddels zo koud geworden dat ik mijn vingers amper nog kon bewegen. Hoe moest dat nu met basale zaken als eten, drinken en plassen, als ik niet eens de rits van mijn rugzak open kon krijgen? Ik had er ook geen behoefte aan om te stoppen in dit barre weer. Een dorp was in geen velden of wegen te bekennen. Dus me even opwarmen met een bak koffie zat er niet in. Ik zag ook weinig pelgrims onderweg. Na enkele uren voort- zwoegen,kwam er eindelijk een dorpje in zicht. Het bleek ook nog eens het dorp te zijn waar ik gepland had te overnachten. Dat was dan een meevaller. Gauw naar binnen was er niet bij. Alle kracht was uit mijn verkleumde vingers weggevloeid.Eerst moesten die opgewarmd worden, voordat ik iets uit de rugzak kon pakken. De herbergier ging eerst maar iets anders doen. Hij zag dat het nog wel even kon duren voor ik zover was. Dit was het weerbericht van vandaag. Voor morgen zijn de verwachtingen iets gunstiger. Hopelijk dan weer een wat vrolijker verhaal.

a manana