De natuur in dit deel van Spanje is prachtig

Dag 52  29km

Vandaag was het weer zo'n schitterende wandeldag. De natuur is prachtig. Er is me verteld dat we nu alleen nog maar vlakke etappes zullen krijgen met  af en toe een klein klimmetje. Nu is voor de Spanjaarden een streek als Limburg plat. Dus wat zij als vlak benoemen kan nog  wel eens flink klimmen betekenen.Vandaag was dat ook zo. Er zaten een paar zeer venijnige klimmetjes tussen. Flinke stijgings-percentages van wel 16%.Over smalle paadjes. Op zich redelijk goed te doen. Totdat een groep Spaanse toerfietsers zich over hetzelfde pad begaven. Ze wachten steeds op de laatste die boven kwam. Ze bleven dan midden op het pad staan,  waardoor ik niet verder kon. Dat was erg vervelend omdat ik uit mijn ritme werd gehaald op de al zo moeizame weg omhoog. Nadat dit enige keren het geval was gebeurde het gelukkig niet meer. Als gezegd was de omgeving weer prachtig. Nu alles in bloei staat is de natuur op zijn mooist. De vogels zijn het hier helemaal mee eens want zij zingen of het een lieve lust is. Ik liep langs paden waar beekjes parallel aan stroomden. Af en toe een watervalletje. Ook kwam ik door mooie loofbossen met prachtige bomen. De landschappen leken hier en daar op de coulissen landschappen in mijn eigen Twente. Dat gaf mij een vertrouwd gevoel. Weilanden met paardebloemen en bloeiende boterbloem. De dorpjes die ik doorkwam hadden elk hun eigen charme. Sommigen waren erg gezellig met barretjes en terrasjes. Anderen,de meer agrarische dorpjes waren erg armoedig  met vervallen boerenwoningen. Toen ik de herberg waar ik zou overnachtten naderde, leek het dat ik in de middel of nowhere was beland. Er was op de plaats van bestemming geen herberg te zien. Dus heb ik maar bij het eerste de beste huis aangebeld en gevraagd waar de pelgrimsherberg was. De mevrouw die open deed zij dat ik niet op de pelgrims route zat, maar dat er iets verderop een pelgrimsherberg was. Dus ik die kant op. En inderdaad daar was de herberg. Ik bleek de enige gast te zijn. Ik vroeg mij af of ik in mijn eentje in dit niemandsland moest blijven.  Dus heb ik gekeken of er verderop nog andere herbergen waren. De dichtstbijzijnde was 9km verder. Dat vond ik te ver. Dus ik besloot te blijven. Toen ik later die middag besloot de omgeving te verkennen zag ik tot mijn verrassing dat er nauwelijks 50m verderop nog een herberg was. En wie zat daar op het teras? Roelof met zijn Zweedse wandelvriend. Dus dat werd al snel samen een paar biertjes drinken. In plaats van een eenzame middag en avond werd het juist een gezellige afsluiting van de dag. We spraken namelijk ook nog af om samen te gaan eten.  Heel bijzonder hoe de Camino je elke keer weer weet te verrassen Later sloot Jan uit Amsterdam zich ook nog bij ons aan. Weer eens een andere manier om de Camino te beleven. Gezelligheid met een hapje een biertje en later een wijntje. Dat heeft toch ook zijn charme. Ondertussen is het al weer tijd om me voor te bereiden opde nacht. Dus

a mañana