De Pyreneeën in zicht

Dag 26  27km

Vanochtend fris vetrokken. Niet dat het fris was vanochtend,integendeel het was een aangename temperatuur. Wij waren fris,gewassen en onze kleren eveneens in de aanwezige wasmachine gewassen. Tijdens het lopen komt er vanzelf iets boven drijven. In 2019,Tijdens mijn eerste Camino vanuit mijn woonplaats Hengelo naar Augy sur Aubois heb ik veel alleen gelopen.Ik had dus veel gelegenheid om mijn gedachten de vrije loop te laten. Nu ik samen met Tejo oploop is dat eigenlijk niet anders. We praten veel onderweg. Er is echter ook ruimte voor eigen gedachten en bespiegelingen. Soms delen we die. Soms ook niet en houden we ze voor onszelf. Erg fijn dat die ruimte er is. In 2019 dacht ik veel aan mijn moeder,met wie ik geen goede band had. Ik heb haar kunnen vergeven ( postuum) Net zo belangrijk is dat ik ook naar mijn eigen aandeel heb kunnen kijken. Iemand vergeven maakt jezelf vrij. Die tocht stond voor mij vooral in het teken van het lijden. Al na een paar dagen had ik blaren. Vervolgens kreeg ik een ontsteking aan mijn teen gingen mijn schoenen stuk en raakten mijn hielen verwond. Elke dag vertrok ik met pijn.Na ongeveer een uur voortgesukkeld te hebben, werd de pijn aangenaam verdoofd. Oftewel Confortebly Numb zoals mijn favoriete nummer van Pink Floyd heet. Soms liep ik van hectometerpaaltje naar hectometerpaaltje. Kilometers lang, weken lang tot het echt niet meer ging.Ik moest stoppen in de Refuge Nos Repos in Augy sur Aubois. Daar ben ik geweldig opgevangen en geholpen door de eigenaren Renee en Hanny Heinrichs. Nu is er geen sprake meer van lijden. Integendeel er is ruimte voor genieten. Ik ben tot het inzicht gekomen dat mijn lijden een gevolg is van het lijden van mijn vader,die op 57 jarige aan de ziekte van Kahler is overleden.                                    Even terug naar de weg, de Camino. Vandaag konden we voor het eerst, als we op een heuveltop liepen de Pyreneeën gezien. In de aanloop daar naartoe hadden we al wat klimmen te verwerken. Eigenlijk begon dat gisteren al. Vlak voor  Saint Severs moesten we een pittige heuvel op. Tejo die maar 1 long heeft,verkoos om een afkorting te nemen. Ik vervolgde mijn weg. We spraken af bij de splitsing op elkaar te wachten. Tejo die de kortere route had genomen,moest een veel steilere heuvel op dan ik. Achteraf bleek dat Tejo over een kortere afstand hetzelfde hoogteverschil moest overbruggen. Uiteindelijk is het ons beiden meegevallen dat we een afstand van 27km met enkele pittige klimmen hebben kunnen afleggen. Onze overnachtingsplaats is weer eens iets anders namelijk een feestzaal van het dorp,waar we verblijven.

Op naar nieuwe avonturen,

a demain