Een rustige wandeldag

Dag 36  23 km

Vandaag was een rustige wandeldag. Weinig moeilijke trajecten. Af en toe een klim. Allemaal goed te doen. Ik was dan ook rond twee uur op mijn eindbestemming. Een gemeentelijke herberg in het plaatsje Azofra. Een prima herberg trouwens. Ze hebben er tweepersoons kamers. Zo juist is er een Spanjaard gearriveerd, met wie ik de kamer deel. Verdere voorzieningen zijn ook prima voor elkaar,zoals de douches en toiletten. Ook staan er wasmachines en drogers. Er is een keuken waarin je je maaltijd kunt bereiden en een magnetron om op te warmen. Vandaag is het rond de twintig graden, dus het zitje op de binnenplaats is ook wel prettig. Nederlanders hebben het soms over het Camino virus. Ben je er eenmaal door besmet dan wil je steeds opnieuw weer een Camino gaan lopen. Nu vind ik virus niet zo'n goede benaming. Het zegt eigenlijk dat je een ziekte hebt, waarvan je moet genezen. Ik zou het eerder een verslaving willen noemen. Iets waar je telkens weer behoefte aan hebt en waar je naar blijft hunkeren. Het is ook zo dat tijdens het lopen je hersenen het stofje serotonine aanmaakt. Die stof geeft je een geluksgevoel. Dat gevoel wil je natuurlijk graag zo vaak en zo lang mogelijk hebben. Vergelijkbaar dus met een verslaving. Het mooie van het lopen is dat je er niet, geestelijk nog lichamelijk van afhankelijk wordt. Dat in tegenstelling tot een middelenverslaving. Dat geluksgevoel is voor mij erg herkenbaar. Het is wel afhankelijk van de voorwaarden waaronder je loopt. Ben je erg moe,dan zul je weinig van dat geluksgevoel merken. Ook als je lichamelijke ongemakken hebt,zullen die de overhand voeren. Hetzelfde geldt voor geestelijk pijn. Hoewel het nu Paasen is heb ik nog geen ei gegeten. Wel zag ik een aantal plastic eieren in planten hangen. Maar een ei om te eten is nog niet op mijn pad gekomen.

Voor iedereen fijne Paasdagen en a manna.