Slecht weer en andere ongemakken

Dag 27 Justine Herbigny Boult-sur- Suippe 32 km

De ochtend begon fris. Even later begon het zelfs te hagelen. Gelukkig geen duiveneieren, maar kleine witte steentjes. Daarna even droog en vervolgens weer een regenbui. Zo ging het de hele dag door. Gisteren bemerkte ik een gaatje in het leer van mijn schoen. Vandaag voelde ik nattigheid. Het gaatje was een scheur geworden. Ik vreesde dat mijn schoen het op zou geven. Zonder schoenen kom je niet ver. En met die regen en zware grond had ik ook niet veel aan mijn sandalen. Goede raad is duur. Ik zit hier in een afgelegen gebied met kleine dorpjes zonder voorzieningen. Dan maar doorlopen tot er zich iets aandient. Na enkele kilometers kwam ik in een dorp dat zowaar nog enkele winkels had. Maar natuurlijk geen zaak die iets met schoenen van doen had. Ook geen doe het zelf zaak. Dan maar eens bij de apotheek vragen. Mevrouw de apotheker had ook niet zo één twee drie iets voorhanden. Ze kwam aan met verband en met plakband. Daar had ik niet veel vertrouwen in. Toen kwam ze met rekverband aan. Ze demonstreerde het door het om haar hand en arm te wikkelen. Dat zag er redelijk stevig uit. Ik het noodverband aanleggen. (zie foto) en vort met de sik. Onderweg keek ik telkens angstvallig of het verband nog wel om mijn schoen zat. Als ik over scherpe kiezels liep was ik bang dat het verband zou schuren. Wonder boven wonder heeft het de hele 21 km gehouden. De laatste kilometers barste er een gigantische regenbui los. Niet bevorderlijk voor mijn navigatie met Maps. Me. Ik moest in de rue du pint zijn. Ik kwam echter in the middle of nowhere terecht. Nog maar eens goed kijken. Er bleken wel 3 rue du Pont in het dorpje te zijn. Dan maar gokken op de straat centraal in het dorp. Nog even aan iemand vragen. Ja meneer u gaat de goede kant op. Mijn navigatie gaf iets anders aan. Ondertussen viel de regen met bakken uit de lucht. Het lijkt hier Nederland wel. Dan maar eens bellen met het gezin waar ik zou overnachten. Ik was in de buurt. Meneer zou me komen halen. Wat bleek nu ik moest niet in de Rue du Pont zijn, maar in de Rue du Pint Narenne. Met een pilsje van meneer was het leed daarna snel vergeten. Zo dat was de dag van vandaag, groetjes en tot morgen Drikus