Een zware dag door bossen en Champagnevelden

Dag 19 Reims Epernay 32km.

Aan alles komt een eind. Dus ook aan het bezoek van Gonnie. Op nieuwe schoenen, weer in mijn eentje moest ik weer een nieuwe balans zien te vinden. En eerlijk gezegd viel dat niet altijd mee. Het weer was goed en de wegen waren goed te belopen. Een stuk minder werd het toen ik de bossen inging. Veel water op de paden en door trekkers kapot gereden wegen. Dan moest je klauwen en kleien om vooruit te komen. Het schoon geen meter op. Dan was ook te merken dat mijn nieuwe schoenen nog niet waren ingelopen, want ze waren stug en kneden aan mijn voeten. Maar ook aan die moeilijke omstandigheden komt weer een einde en kon ik op de glooiende hellingen, waarop de druiven voor de champagne verbouwd worden flink opschieten. Voor degenen die een beetje bekend zijn met de Pelgrimsroutes en degenen die alsnog van Nederland naar Santiago de Compostela willen lopen: De meeste pelgrims die ik ben tegen gekomen lopen van Reims naar Rilly la-Montagne en vervolgens door naar Epernay. Ongeveer twee keer 20 km. Ik ben rechtstreeks van Reims naar Epernay gelopen 32 km. Het verschil zit hem erin dat ik volledig met behulp van Maps, Me loop. Andere lopen met behulp van routeboekjes. Of ze volgen consequent de aangegeven pelgrimroutes. Maps. Me wijkt daar soms van af. Ik volg momenteel grote delen van de Via Companiencis, maar dus niet volledig. Dan moet er ook nog geslapen worden. Epernay is een plaats waar veel pelgrims samen komen,met veel voorzieningen. Ik had dus geen enkel probleem verwacht bij het vinden van een slaapplaats. Niets bleek minder waar. Toen ik tegen het middaguur begon te bellen bleken er veel mensen niet thuis te zijn. Het was vandaag een vrije dag in Frankrijk. Dan maar eens het Pelgrims bureau. Men kon mij niet helpen, maar gaf mij wel een telefoonnummer. Die persoon verwees mij naar een volgende mevrouw zei gaf me weer enkele telefoonnummers. Dan die mevrouw maar weer bellen. Ze had nog één telefoonnummer. Mocht dat niet lukken dan zou ik om 4.00 uur nog maar eens moeten bellen. Ik kreeg geen contact. Dus om 4.00 maar weer eens gebeld. Ik kreeg een andere mevrouw aan de lijn. Zij wist van niets en kon mij ook niet verder helpen. Ik liet me niet met een kluitje in het riet sturen en zei dat er toch een oplossing voor mijn probleem moest komen. Volgens mevrouw zou de VVV mij verder kunnen helpen. Dus ik de VVV bellen ik kreeg een repeterend bandje dat verwees naar de website en verder onverstaanbaar was. Dat schoot ook al niet. Bij mijn volgende pauze besloot ik nogmaals de VVV te bellen. Als ik goed luisterde kon ik horen dat ze het hadden over toets een 1 en toets een 2.Toen ik de 2 had ingetoets kreeg ik een Engels sprekende dame aan de lijn. Zij. Vertelde dat de kerk voor een slaapplaats kon zorgen. In dat geval moest ik voor 7 uur bij de VVV zijn. Dat was dan nog even flink doorstappen, Ik moest binnen 2 uur 8 km afleggen. Dat lukte. Toen bleek dat er niemand in de kerk de telefoon oppakte adviseerde de medewerkster van de VVV mij om gewoon naar de kerk te gaan. Er zou vast wel iemand in de kerk aanwezig zijn. Ik maar weer doorgehobbeld naar de kerk waar inderdaad een paar dames aanwezig waren. Echter slapen in de kerk dat kon natuurlijk niet. Dan zou ik in de pastorie moeten zijn. Hup achter de dame aan naar de pastorie. Niemand thuis. Wat nu? Wacht maar even er komt wel een oplossing. Even wachten werd iets langer en vervolgens zei één van de dames, meer kunnen we niet doen. Daar stond ik dan met mijn rugzak zonder slaapplaats. Toen kwam er een man in korte broek aanlopen. Hij had ook een pelgrimsreis gemaakt. Hij zou de pastoor wel even bellen. Nu dat even duurde meer dan een half uur. Ondertussen was hij wat met sleutels aan het rommelen en ging hij een paar keer de zijkant van de pastorie in en uit. Nee zij de pastoor is er niet en hier kun je niet slapen. Het is er koud en er is geen bed. Wat nu? Hij kende nog wat mensen en zou wel gaan bellen. Even later zei hij, ik heb iemand gevonden. Loop maar even mee. Vervolgens leverde hij me bij een oudere mevrouw af, die in een aanbouw een kamertje voor mij beschikbaar heeft. Hoef ik straks tenminste niet buiten te slapen. Dat waren de avonturen van vandaag. Tot morgen maar weer Drikus